10/7/09

Ler no libro da cidade. Arte en Betanzos

Recollendo a nosa propia invitación a invitación a coñecer ese grande libro de arte que a nosa cidade de Betanzos presentamos aquí o que chamaremos unha "cuboadiviña".
(se picades nas caras do cubo a imaxe amplíase para mirala mellor)


As imaxes da cuboadiviña pertencen case todas á Igrexa de San Fancisco. Ollade con atención o cubo para descubrir porque....

1.- Nel atoparedes só unha imaxe que non é de San Francisco.
2.- Unha imaxe que representa de perfil a cara dun rei.
3.- Unha imaxe que está en posición incorrecta na realidad
4.- Unha imaxe na que (con mooooita imaxinación) veredes un touro, un leon e unha aguia.
5.- Unha imaxen na que "alguén" lle di algo a "outro alguén" por medio dun papel longo ( case tan longo como o do can de Colhogar )
6.- A imaxe dun monxe a ensinarnos un libro aberto.

Logo disto se vos queredes achegar a San Francisco e atopalas pasaredes un rato divertido e seguro que na percura atopades moitas imaxes máis. ¡sorte, e que o disfrutedes!

8/7/09

Aprender arte cos libros.

Unha reflexión antes de nada. O mellor para que os nosos peques se afagan a ver a apreciar a arte é viaxar e, antes diso, coñecer a magnífica cidade na que temos a sorte de vivir.
Dito isto presentamos dous libriños que resultan atrativos e lles poden "inocular" o gusaniño da arte.

"La gran Noche de los Perros" é unha aventura apaixoante en plena National Gallery de Londres. Recorreremos grandes cadros e seredes testemuña de sucesos extraordinarios.

LA GRAN NOCHE DE LOS PERROS
de CURLESS, ALLAN y HOOPER, MEREDITH
EDICIONES SERRES, S.L.
48.0x60.0 cm 32 pags
ISBN: 9788495040305
Año de edición:2000
Plaza edición: BARCELONA


"Mirar a pintura" (atopàredeo en galego i en castelán) é un achegamento á evolución desta arte moi atarctivo: os temas, as paletas dos pintores, os estilos....Un percorrido por medio de 18 obras mestras da pintura nunha edición moi coidada. Información e beleza combínanse para dar lugar a un regalo para os ollos e mentes de todas as idades.

MIRAR A PINTURA A TRAVES DOS SÉCULOS

Autor :Desnoëttes, Caroline

Editorial: Faktoria K de Libros, S.A.

Lugar de edición: Vigo

ISBN :84-934641-8-X

5/7/09

"Mis cuentos preferidos de Hans Christian ANDERSEN"

Editorial : Combel
Lingua : Castelán
Ilustrador: Jordi Vila
Tradución de Jimena Licitra
2007
Formato : Cartoné (tapa dura)
Número de páxinas : 222

Unha estupenda compilación dos contos orixinais de Andersen. A miúdo os nenos coñecen historias como a sereíña, o soldadiño de chumbo, e moitos outros non a través da obra auténtica, senón por medio de adaptacións que non sempre manteñen a calidade inicial. Neste libro temos unha magnífica ocasión de contarlles, aos que non len, e de que lean (os que len) as historias como foron nun principio. Máis de algún vai levar unha sorpresa!!

3/7/09

Cuentos pulga
Riki Blanco
22 x 30 cm / 40 pp
Encuadernacion: cartoné
15,29 € + IVA (4%)
ISBN 84-96473-44-9

¡Damas y caballeros! ¡Niñas y niños!Pasen y lean: podrán admirar las fantásticas actuaciones de la asombrosa trapecista con vértigo al suelo, el increíble domador domado, el espectacular escapista que escapa de sí mismo, la contorsionista introvertida, el payaso muerto de un chiste...¡Pasen y lean, damas y caballeros, niñas y niños! La función está a punto de empezar.




Regina [LA TRAPECISTA]


Regina tenía un problema: vértigo.
Pero no el vértigo a las alturas, corno mucha gente tiene, sino al suelo. Por eso decidió hacerse trapecista, para estar siempre a ras del cielo y no tener que bajar nunca a la tierra.
Regina miraba las coronillas de los chicos del circo y soñaba con una vida al mismo nivel.
Con poder susurrar cosas bonitas a alguien al oído y no tener que estar siempre dando voces para hacerse oír.
Aunque claro, ninguno de la compañía se atrevía a subir tan alto. Ninguno excepto Capirote, el hombre bala, pero siempre pasaba volando a su lado con tanta prisa... Y ni un hola le decía. Ni una simple mirada, ni un triste adiós. Y para colmo, el muy tonto, ya llevaba más de un mes atrincherado dentro de su cañón.
Una noche, mientras el resto de la compañía dormía, escuchó algo. Al principio era un inapreciable susurro melódico, pero después fue incrementando su intensidad. Aquel cántico siguió durante todo el día y Regina, intrigada, preguntó a la gente de la compañía de dónde procedía aquella voz, pero no le supieron decir, pues nadie, salvo ella, la oía.
Estuvo investigando la procedencia de aquella cantinela, y descubrió que sólo la oía en un punto muy concreto: frente al cañón de Capirote.
El hombre bala, desde dentro, le cantaba canciones casi olvidadas, que salían del cañón disparadas y colisionaban con lo más profundo del alma de Regina.
—Capirote... —clamó Regina—, ¡sube aquí, lánzate!
El hombre bala tardó un tiempo, pero al fin se decidió a contestar:
— ¡No puedo, necesito que alguien me encienda la mecha! ¡Y desearía que fuera usted!
—No puedo bajar. Tengo vértigo —se dijo casi a sí misma Regina.Regina y Capirote

De la noche al día Capirote accedió por fin a salir de su cañón y con más ganas que nunca de volar. La compañía entera se extrañó de que hubiera salido sin que la “mujer de su vida” le encendiera la mecha, como él exigía, pero por si acaso nadie se atrevió a preguntar.
Se reanudó el número del hombre bala después del mes y pico que pasó allí metido. Aquella noche la expectación fue máxima, ya que habían colgado carteles por todo el pueblo anunciando dicho evento. Corno siempre, fue Bambino quien se encargó de encender la mecha. El hombre bala volvió a ganarse los aplausos de su público. Todo volvía a ser como antes.
Lo que todos ignoraban era que para Capirote y Regina había empezado un idilio de amor que se limitaba a una única cita diaria de décimas de segundos, pero era tiempo suficiente para que cuando Capirote, durante la función, pasaba volando al lado de ella, se dieran un beso fugaz y Regina le colocara al vuelo una notita entre su mejilla y la correa del casco.
Durante el resto del tiempo alimentaban su deseo recordando aquel instante.
Estuvieron así largo tiempo. Siempre sigilosos en su amor de cuentagotas. Hasta que por fin Capirote, con paciencia y dedicación, aprendió a encender sin ayuda de nadie, la mecha de su cañón.
RIKI BLANCO, Cuentos pulga, Thule Ediciones, Barcelona, 2006.

"A VELLA QUENLLA PERDE OS DENTES"

Autor: Xabier López López
Ilustrador:Manuel Uhía Col.

Edebé-Rodeira.

2005

Queremos recomendar dende Marimanta este libro-álbum, para prelectores e primeiros lectores, escrito polo betanceiro Xabier López e ilustrado por Manuel Uhía. Facémolo porque nos parece que foxe desa tendencia tan moderna (e non sempre acertada) de edulcorar a realidade aos nenos, de contarlles un mundo perfecto, no que non hai nin vinganzas, nin mal sangue, nin nada que teña chispa. As ilustracións de Uhía son tamén dignas de "ler" polo seu característico estilo evocador, de bordes e atmosferas diluídas (máis aquí, onde todo ocorre baixo o mar).

Velaquí un comentario da biblioteca BLIX:

"No máis fondo do mar vivía unha quenlla branca, gorda como unha balea, que de vella que era xa non lembraba a súa idade. Como era moi despistada, unha noite pegoulle tal mordida a unha pedra, confundíndoa cunha saborosa madalena, que alá lle foron os dentes..."

1/7/09

Proposta para ler cos nosos peques. O noso teatro caseiro


EL DR. BUJERÍN, que cuenta con una de las mejores colecciones de agujeros del mundo, nos ha hecho un hueco en su apretada agenda para contarnos su experiencia. Nuestra reportera, Patricia Hoyos, se ha desplazado hasta Pozo de Sorpresas, donde reside el eminente Doctor, para hablar con él.
PATRICIA HOYOS. Dr. Bujerín, ¿de dónde le viene esta afición por coleccionar agujeros?
DR. BUJERÍN. Mi padre comenzó la colección nace ya mucho tiempo. Un día, se dio cuenta de que todos llegamos al mundo por un agujerillo y decidió ahondar en el tema. De él he heredado mi afición por estas curiosas aberturas. Comencé coleccionando agujeros normales y corrientes: tomates en los cal­cetines, flautas, coladores de cocina... Con el paso del tiempo, he ido adquiriendo ejempla­res más variopintos. He descubierto abismos vertiginosos lagunas mentales, minas de dia­mantes, etc. Después de tantos años de estu­dio, he llegado a la conclusión de que
el agu­jero es la clave de todo, pues
la vida comienza por un agujero,
podernos oír lo que pasa a nuestro
alrededor gracias a un agujero,
respiramos por un agujero y,
cuando las cosas van mal,
vamos tapando agujeros
como buenamente podemos

PATRICIA HOYOS. Dr. Bujerín, ¿cuáles son las piezas más valiosas de su colección?
DR. BUJERÍN. Algunos de los más representativos son la Gruta de las Damas, el túnel del canal de la Mancha, la madriguera del Sr. Zorro o el espiráculo del delfín.
PATRICIA HOYOS. ¿Podría decirles a nuestros lectores qué es exactamente un agujero?
DR. BUJERÍN. Hay miles de agujeros a nuestro alrede­dor. Desde los más visibles, como el agujero de una aguja o el ojal de una camisa, hasta otros menos tangibles, como los aguje­ros financieros o las depresiones de aire. Los hay de todas las formas, tallas y condicio­nes. Un agujero puede ser un abismo o la madriguera de un animal. ¡O los del queso gruyer! Están los de los coladores de cocina y el de los donuts. Un agujero puede ser también la falta de algo, un vacío. Otros nos pueden aspirar, como el V404, uno de los agujeros más negros de mi colección.
PATRICIA HOYOS. ¿Le falta alguna pieza en su colección?
DR. BUJERÍN. ¡Cientos de ellas! Pero aun así, es de las más completas que hay.

CLAIRE DIDIER & ROLAND GARRIGUE, El libro de los agujeros, SM, Madrid, 2007, p. 7.
Sugerencia de lectura tomada de:

30/6/09

NACER - Animais extraordinarios

Autor: Xulio Gutiérrez
Ilustrador: Nicolás Fernández.
Editorial: Kalandraka
Neste libro descríbese a forma en que se reproducen e como coidan as crías doce especies de animais.Ese e o tema de enlace, pero aparecen un montón de curiosidades relacionadas:
Sabías que o canguro so pesa un gramo ao nacer?E que a anguía ten que nadar durante case 3 anos e percorrer unha distancia de 5000 km para reproducirse?e que o casulo onde se forma a bolboreta de seda está formada por un único fío que pode medir ata 900 m?..............
O libro anterior a este chámase BOCAS (onde se explica como algunhas especies obteñen o seu alimento). Moi, moi recomendable, tamén (Kalandraka).

A ARAÑA E MAIS EU

Autor: Fran Alonso. MAnuel G.Vicente.
Editorial: Kalandraka
Temática: o corpo, as froitas, as metáforas.
Idade: a partir de 5 anos
"Un día alegre, de súpeto, unha araña gorda e fea...brincou desde o ceo para aterrar no meu corpo.A descarada, primeiro explorou unha deda do meu pé, avultada coma un kiwi.Logo subiu aos meus nocellos, rugosos como a pel dunha mandarina......"

"El asesinato de la profe de lengua" y "El asesinato del profe de mate"

"El asesinato de la profe de lengua" y "El asesinato del profe de mate" trabajan lengua y mate.Tienen que ir descifrando acertijos que son pistas para encontrar al profe. Una manera interesante de leer y aprender mate y lengua a la vez que utilizan el razonamiento . Les encanta. Es para niños a partir de 11 años.

Autor (de ambos): Jordi Sierra i Fabra.

Editorial: GRUPO ANAYA , S.A..

28/6/09

"Dáme a man" e "Dez abellas na laranxeira"


Ambos libros editados por Edicións Xerais, pertencen á colección "O meu mundo".

En "Dáme a man" trátase o tema dos nenos doutros países, en concreto dunha rapaciña que vén de África a curarse dunha doenza na vista. Moi tenra, moito, e sen dramatismos ante o feito da separación dos pais. As ilustracións, de Santy Gutiérrez, fan que a sinxeleza do trazo transmita moita claridade para lectores que aínda non saben ler (textos), ou ben apra primeiros lectores.

"Dez abellas na laranxeira" é un margnífico conto que fala de algo tan sinxelo e ten complicado como é restar. Comeza o conto con dez abellas e, por distintos, motivos, van quedando menos, e menos, e menos... Non hai como contar aos nenos fenómenos abstractos con cousas ben concretas como son as abelliñas. A ilustración, de pere Mejan, é enormemente potente a pesares de (ou grazas a) unhs liña clara e diáfana. tamén para primeiros lectores ou incluso para prelectores.

20/6/09

UN VERÁN DE CONTOS

Dende Marimanta propoñemos a todas as nais e pais, a tías e tíos, avoas e avós, adultos e xeral, que aproveiten un período tan interesante como o verán para fomentar nos nenos o pracer de ler. Dicilo así, de maneira xeral, resulta moi dodado. Pero é ben certo que o importante é saber que libro lle vai gustar ao rapaz ou rapaza, onde se poden conseguir os libros (bibliotecas públicas, librerías,...), e o máis importante: atopar momentos para ler con el/ela.

Propoñemos dende esta páxina o seguinte: cada semana faremos un par de recomendacións de lecturas. Así, se a familia está de vacacións, será doado conectarse a internet e ver o que se recomenda. Ademais, neste mesmo blog hai un enlace (á dereita da páxina, "BLIX") con centos de libros recomendados segundo as idades dos lectores.


Quedades convidados, pois, a botarlle un ollo a este blog de cando en vez, cando poidades, para ver que pode ser de utilidade aos vosos cativos.


Non olvidemos que a lectura é o que fai que as persoas multipliquen a súa capacidade para comprender o mundo. Non os fai mellores persoas (Hitler era un grandísimo e cultísimo lector), pero do que non hai dúbida é de que os fai máis cappaces, máis inmunes ás dificultades, máis abertos ao ocio, máis tolerantes ante a diferenza (... se queren).


Que todos teñades un bo verán, e que sexa para os rapaces un período de desfrute e creatividade, no que as súas poderosas mentes non se paralicen, senón que sigan traballando para medrar máis e máis por dentro (que por fóra non hai que os pare).

FELICES LECTURAS!!

16/6/09

PRESENTACIÓN NA LIBRERÍA DONÍN - O ARCO DA VELLA


Este sábado 20 de xuño, ás 12:00h. terá lugar unha presentación con contacontos dun libro infantil (para pequenos de ata 8 anos, aprox.), O ARCO DA VELLA, escrito por Charo Pita (actriz, contacontos e escritora), e ilustrado polo noso compañeiro de Marimanta Xosé Tomás. O acto será na librería DONÍN, e consistirá nunha sesión de contacontos por parte da autora, así como cunha demostración de debuxo en vivo e directo por parte do ilustrador.
"A vella Maruxa tiña un amor viaxeiro. Cando soubo que o seu amor marchaba, comezou a tecer para el un abrigo con sete fíos de la. O día da partida entregoulle ao seu amor o abrigo e viu como o seu amor partía deixándolle nos labios un bico e na man un anel de prata. Unha noite, o anel desapareceu. ¿Poderá a vella Maruxa recuperar o anel perdido guindando ao ceo sete fíos de la?"

ANIMÁDEVOS E ASISTIDE!!

RETOMAMOS O CLUB DE BANDA DESEÑADA

Tras un stop temporal no noso blog por motivos de partos (con final feliz) e demais, retomamos as nosas xuntanzas para falarmos dunha das nosas irremediables paixóns: A BANDA DESEÑADA. Visitade o noso blog YELLOW KID (aquí, a dereita desta páxina) e veredes a proposta para o vindeiro día de reunión.

28/2/09

Club de lectura de Banda Deseñada

Hoxe, sábado 27 de febreiro, celebramos o segundo día do CLUB DE LECTURA DE BANDA DESEÑADA. Ademais de falar de "Arrugas", de Paco Roca, e de desmenuzar tantos e tantos detalles da obra ( e de namorarnos máis se cabe dela), fixemos algo moi importante: darlle nome ao noso club de lectura. Non podía ser outro: "YELLOW KID"... o primeiro personaxe de banda deseñada da historia, que vestía de amarelo (claro está), e que, curiosamente, falaba a través do seu traxe. Xa temos outra obra para ler durante o mes de marzo: "A mansión dos Pampín", de Miguelanxo Prado. Dende Marimanta estamos orgullosos da calidade dos lectores, do seu traballo (moitos viñeron con libretas cheas de notas, libros plagados de post-it,...), e do entusiasmo con que participaron e compartiron as súas opinións e visións.
Así que... ÁNIMO E A SEGUIR. A vindeira reunión será o sábado 28 de marzo, ás 11:00h., no telecentro de Betanzos (a carón da Biblioteca municipal). Lembramos que a invitación non é só para nenos, senón tamén para adultos (nesta reunión había uns cantos, e moi entusiastas).

5/2/09

REMATE DA EXPOSICIÓN "GALICIA SOLIDARIEDADE"

Esta fin de semana pasada levantamos a exposición Galicia Solidariedade, e o regusto que nos queda é francamente positivo. Visitárona non só nenos e nenas, senón nais, pais, adultos, profesores e, moi importante, profesores con alumnos. Fixéronse as actividades que propoñiamos como guía da visita, por tramos de idades, e proba de que por alí pasaron moitas e creativas persoas son os murais que elaboraron in situ. Non podemos pedir máis.

30/1/09

Celebramos o día da paz.

¡falla nos fai celebrala, mesmo nos corazóns! ¡A ver que vos parece este vídeo!

28/1/09

IMAXINA ANIMAIS. (a fotografía e o texto ao servizo da imaxinación..., da túa)

El picopato




En lo más frondoso del parque de Doña Ana vive el picopato. Es un ave de plumas lisas y brillantes, bañadas por un barniz de charol. Su tarea diaria consiste en picotear, de forma incansable, la corteza de un árbol jugoso: el clalcero, de sabor a goma arábiga. Su picoteo. también conocido como «taconeo», es constante en las noches de luna llena.En sus pocas horas de ocio, el pieopato suele volar de rama en rama y de flor en flor, en bandadas pequeñas. En las tardes de mucho calor se cobija junto a las aguas mansas del parque y, al llegar la noche, comparte veladas ruidosas con los rosados flamencos.




XOSÉ BALLESTEROS & JUAN VIDAURRE, Imagina animales, Kalandraka, Sevilla.

26/1/09

CLUB DE LECTURA DE BANDA DESEÑADA

Marimanta vén de rematar os obradoiros de creación literaria impartidos polo escritor Francisco Castro, e dende o colectivo estamos especialmente satisfeitos pola calidade do mesmo, e a boa acollida que tiveron entre as rapazas e rapaces asistentes. De feito, queremos agora enganchar coa seguinte actividade; un club de lectura de banda deseñada (ou sexa, de cómic).
A dinámica a seguir consistirá nunha reunión mensual (dunha hora, máis ou menos), na que se falará dunha obra de banda deseñada que, previamente, acordaremos ler todos.

Quen pode asistir? En principio, Marimanta foi pensada para nenos e rapaces novos. Pero iso non quita que poidan asistir adultos. Iso si, para esta actividade poñemos un límite de idade mínimo: 10 anos.

A primeira xuntanza terá lugar no Salón Azul do Edificio Liceo, o sábado 31 de xaneiro, ás 11:00. Dado que é o primeiro día, non hai que levar nada lido, porque será o día das propostas. Como coordinador do club, propoño que a obra para iniciármonos sexa "ARRUGAS", de Paco Roca. Trata o tema do Alzheimer dunha maneira especialmente sutil e conmovedora.

Unha vez feita a proposta, os asistentes farían unha lectura do libro na súa casa, con calma, pero con detenimento, incluso tomando anotacións dos detalles que máis chaman a súa atención. Na seguinte reunión, póñense en común as opinións, establécese un debate, e proponse de novo outra lectura. E así até que nos cansemos (se nos cansamos).

Animamos a quen o desexe (e pase dos 10 anos) a asistir á seguinte reunión. É de balde (como moito, haberá que comprar o libro, ou collelo en empréstito na biblioteca), e tan só se solicita ilusión pola banda deseñada, ganas de participar e compartir opinións, e, sobre todo,...ansias de saber.

AGARDÁMOSVOS!
Xosé Tomás - Colectivo Marimanta

17/1/09

OBRADOIRO DE CREACIÓN LITERARIA

O mesmo sábado 17 de xaneiro comezamos tamén os obradoiros de creación literaria, impartidos polo escritor, editor e amigo Francisco Castro, que rematarán o vindeiro sábado 24 (de 11:00 a 13:00). Prácenos ver como máis dun asistente aos obradoiros de banda deseñada que realizamos hai un tempo repiten agora no de creación literaria. Esperamos que dean os seus froitos!

Exposición inaugurada!!

O sábado 17 inauguramos a nosa primeira exposición, GALICIA SOLIDARIEDADE. Vinteún ilustradores que crean imaxes sobre a solidariedade e a paz, e vinteún escritores que "ilustran" esas imaxes cos seus textos. Franisco Castro realizou a inauguración oficial, e alí nos demos cita, entre outros, os asistentes ao obradoiro de creación literaria, que comezaba media hora máis tarde.

Nesta exposición quixemos aportar a posibilidade para os rapaces de realizar a visita de maneira activa: para elo elaboramos unhas pequenas "fichas" de traballo (nalgúns casos son coma xogos), diferentes segundo o curso e idade dos visitantes. Desta maneira o profesorado que o desexe (que as recibirá nos seus centros), poderá usalas para levar aos seus alumnos á mostra e realizar as actividades alí mesmo.

Pero tamén propoñemos outra opción: que os profes manden aos rapaces facer esas fichas como tarefa a realizar pola súa conta, e a levar feita despois a clase. pode ser divertido ir cun grupiño de amigos a facer os deberes ao Edificio Liceo.
Ah!: a exposición está alí até o día 31 de xaneiro. Que a desfrutedes!

9/1/09

CLUBS DE LECTURA

A Xunta de Galicia vén de editar un libro sobre os clubs de lectura, a súa historia, o que deben perseguir, como constituilos, e demais precisións acerca dunha experiencia moi antiga, pero que hoxe está recobrando importancia.
Nós, en Marimanta, temos intención de crear máis de un, e de feito estamos a piques de iniciar o club de lectura de Banda Deseñada.
O libro do que falamos titúlase "LECTURAS COMPARTIDAS", e a súa autora é Eva López. Pódese descargar íntegro en PDF pulsando aquí.

6/1/09

Little Einstein e Baby Einstein. Series para ver, e escoitar, cos nosos nenos e nenas



Para máis pequenos Baby Einstein. Aquí escoitando e mirando para Beethoven dun xeito moi interesante...e atractivo. Non diredes que non mola escoitar así ao Xordo.




Regina [LA TRAPECISTA]




Regina [LA TRAPECISTA]


Regina tenía un problema: vértigo.
Pero no el vértigo a las alturas, corno mucha gente tiene, sino al suelo. Por eso decidió hacerse trapecista, para estar siempre a ras del cielo y no tener que bajar nunca a la tierra.
Regina miraba las coronillas de los chicos del circo y soñaba con una vida al mismo nivel.
Con poder susurrar cosas bonitas a alguien al oído y no tener que estar siempre dando voces para hacerse oír.
Aunque claro, ninguno de la compañía se atrevía a subir tan alto. Ninguno excepto Capirote, el hombre bala, pero siempre pasaba volando a su lado con tanta prisa... Y ni un hola le decía. Ni una simple mirada, ni un triste adiós. Y para colmo, el muy tonto, ya llevaba más de un mes atrincherado dentro de su cañón.
Una noche, mientras el resto de la compañía dormía, escuchó algo. Al principio era un inapreciable susurro melódico, pero después fue incrementando su intensidad. Aquel cántico siguió durante todo el día y Regina, intrigada, preguntó a la gente de la compañía de dónde procedía aquella voz, pero no le supieron decir, pues nadie, salvo ella, la oía.
Estuvo investigando la procedencia de aquella cantinela, y descubrió que sólo la oía en un punto muy concreto: frente al cañón de Capirote.
El hombre bala, desde dentro, le cantaba canciones casi olvidadas, que salían del cañón disparadas y colisionaban con lo más profundo del alma de Regina.
—Capirote... —clamó Regina—, ¡sube aquí, lánzate!
El hombre bala tardó un tiempo, pero al fin se decidió a contestar:
— ¡No puedo, necesito que alguien me encienda la mecha! ¡Y desearía que fuera usted!
—No puedo bajar. Tengo vértigo —se dijo casi a sí misma Regina.
Regina y Capirote
De la noche al día Capirote accedió por fin a salir de su cañón y con más ganas que nunca de volar. La compañía entera se extrañó de que hubiera salido sin que la “mujer de su vida” le encendiera la mecha, como él exigía, pero por si acaso nadie se atrevió a preguntar.
Se reanudó el número del hombre bala después del mes y pico que pasó allí metido. Aquella noche la expectación fue máxima, ya que habían colgado carteles por todo el pueblo anunciando dicho evento. Corno siempre, fue Bambino quien se encargó de encender la mecha. El hombre bala volvió a ganarse los aplausos de su público. Todo volvía a ser como antes.
Lo que todos ignoraban era que para Capirote y Regina había empezado un idilio de amor que se limitaba a una única cita diaria de décimas de segundos, pero era tiempo suficiente para que cuando Capirote, durante la función, pasaba volando al lado de ella, se dieran un beso fugaz y Regina le colocara al vuelo una notita entre su mejilla y la correa del casco.
Durante el resto del tiempo alimentaban su deseo recordando aquel instante.
Estuvieron así largo tiempo. Siempre sigilosos en su amor de cuentagotas. Hasta que por fin Capirote, con paciencia y dedicación, aprendió a encender sin ayuda de nadie, la mecha de su cañón.
RIKI BLANCO, Cuentos pulga, Thule Ediciones, Barcelona, 2006.
Fuente: palabrasmaldichas( un blog que anima a ler e a mercar bos libros como este "Cuentos Pulga")

4/1/09

Un spot publicitario

Impactante vídeo publicitario da campaña canadinana de fomento da lectura que promove a Fondation pour l'alphabétisation. Baixo o lema "When we don't read, imagination disappears" ("cando non lemos, desaparece a imaxinación"), amosa aos personaxes dos contos tradicionais hospitalizados, agonizando algúns, porque ningunha mente lles da cobixo. Resulta unha interesante metáfora daquelo que dende Marimanta perseguimos con teima: a tan desexada biblioteca infantil. Mentres non haxa espazos para a lectura, estamos a perder un precioso tempo de expansión interior (cultural, formativa e, en definitiva, humanizadora) de xeracións de nenas e nenos. O día en que esa biblioteca bote a andar (lembramos que xa foi anunciada na prensa: http://www.lavozdegalicia.es/coruna/2008/12/31/0003_7434279.htm) estarase poñendo en valor a necesidade de ir curando esta sociedade doente a base do único antídoto posible: o coñecemento.