Unha vez máis podemos ver unha obra literaria adaptada ao cine.Nesta ocasión trátase da serie de historietas creada polo autor belga Georges Remi (Hergé), que está constituída por un total de 24 álbums, publicados dende 1930 ata 1976. O último, Tintín e a Arte-Alfa, non chegou a rematarse, aínda que se publicaron posteriormente os bosquexos realizados polo autor.
Tintín é un intrépido reporteiro de aspecto xuvenil e idade nunca aclarada que viaxa por todo o mundo xunto co seu can Milú, acompáñano unha serie de personaxes secundarios, tan célebres coma el, entre eles, o capitán Haddock, o profesor Tornasol, os detectives Hernández e Fernández e a cantante Bianca Castafiore.
As aventuras destes personaxes están coidadosamente ambientadas en escenarios reais dos cinco continentes, e en lugares imaxinarios, tales como Syldavia ou San Theodoros, e lévano a vivir os principais conflictos da época: dominación colonial, revolución rusa, tráfico de esclavos, viaxe á lúa…
A fama de Tintín non estivo libre de polémicas, xa que algúns dos primeiros álbums da serie recibiron críticas por mostrar supostamente unha ideoloxía colonialista e racista como é o caso de cando Tintín viaxa ao Congo belga. Máis tarde, en cambio, ponse de lado dunha minoría oprimida: denunciando a opresión que sufriron os indios en Estados Unidos, a intervención xaponesa en China ou rescatando a uns peregrinos á Meca, todos eles negros, que ían ser vendidos como escravos por uns traficantes.
Unha característica chamativa da serie é a ausencia casi absoluta de personaxes femininos. O único importante, a cantante Bianca Castafiore, é sobre todo un personaxe cómico. Ningunha das outras mulleres que aparecen ten unha auténtica relevancia.
Nós propoñémosvos que disfrutedes da lectura destes famosos cómics e saquedes conclusións propias.
